Wydanie karty parkingowej osobie z niepełnosprawnością ruchową

Karta parkingowa jest dokumentem wydawanym osobom z niepełnosprawnościami, u których zdiagnozowano określone rodzaje schorzeń. W praktyce najczęściej kartę parkingową otrzymują osoby mające problem z poruszaniem się. Wydanie karty parkingowej osobie z niepełnosprawnością - dowiedz się więcej z artykułu!

Jakie zasady dotyczą pojazdu oznaczonego kartą parkingową?

Kartę parkingową umieszcza się za przednią szybą pojazdu samochodowego, a jeśli pojazd nie posiada przedniej szyby w widocznym miejscu w przedniej części pojazdu, w sposób eksponujący widoczne zabezpieczenia karty oraz umożliwiający odczytanie jej numeru i daty ważności.

Karta parkingowa uprawnia kierowcę kierującego pojazdem nią oznaczonym do niestosowania się do niektórych znaków drogowych dotyczących zakazu ruchu lub postoju, w zakresie określonym przepisami Ustawy z dnia 20 czerwca 1997 roku – Prawo o ruchu drogowym i wydanych na jego podstawie aktów wykonawczych. 

Osoba posiadająca kartę parkingową przede wszystkim ma możliwość parkowania na specjalnie do tego oznaczonych miejscach dla osób z niepełnosprawnościami – tzw. kopertach.

Osoba, która przewozi osobę z niepełnosprawnością legitymującą się kartą parkingową oraz kierująca pojazdem należącym do placówki zajmującej się opieką, rehabilitacją lub edukacją osób z niepełnosprawnościami mających znacznie ograniczone możliwości samodzielnego poruszania się, przewożący osobę mającą znacznie ograniczone możliwości samodzielnego poruszania się pozostającą pod opieką takiej placówki, również korzysta z uprawnienia do tego, aby nie stosować się do niektórych znaków drogowych dotyczących zakazu ruchu lub postoju, w zakresie określonym przepisami ustawy Prawo o ruchu drogowym i wydanych na jego podstawie aktów wykonawczych.

Procedura uzyskania karty parkingowej

W przypadku osoby, która nie ukończyła 18. roku życia, wniosek w jej imieniu składają rodzice lub ustanowieni przez sąd opiekunowie albo jeden z rodziców bądź ustanowionych przez sąd opiekunów.

Wniosek o wydanie karty parkingowej dla osoby z niepełnosprawnością będącej ubezwłasnowolnioną całkowicie pozostającą pod władzą rodzicielską składa jedno z rodziców.

W przypadku osoby ubezwłasnowolnionej całkowicie niepozostającej pod władzą rodzicielską lub osoby ubezwłasnowolnionej częściowo wniosek o wydanie karty parkingowej składa odpowiednio opiekun bądź kurator ustanowiony przez sąd. 

Osoby z wrodzonymi lub nabytymi wadami narządu wzroku do wniosku o wydanie karty parkingowej mogą załączyć fotografię przedstawiającą je w okularach z ciemnymi szkłami pod warunkiem, że taka fotografia jest zamieszczona w dokumencie potwierdzającym tożsamość tej osoby.

Osoba nosząca nakrycie głowy zgodnie z zasadami swojego wyznania może załączyć do wniosku o wydanie karty parkingowej fotografię przedstawiającą tę osobę z nakryciem głowy, o ile taka fotografia jest zamieszczona w dokumencie potwierdzającym tożsamość tej osoby.

Opłata za wydanie karty parkingowej w każdym wypadku wynosi 21 zł, do tego należy doliczyć opłatę ewidencyjną w wysokości 1 zł. 

Sprawa o wydanie karty parkingowej dla osoby z niepełnosprawnością powinna zostać załatwiona przez powiatowy zespół do spraw orzekania o niepełnosprawności w terminie 30 dni, licząc od daty złożenia kompletnego wniosku.

Po wpłynięciu wniosku o wydanie karty parkingowej przewodniczący powiatowego zespołu do spraw orzekania o niepełnosprawności dokonuje weryfikacji danych zawartych we wniosku z danymi dostępnymi w Elektronicznym Krajowym Systemie Monitoringu Orzekania o Niepełnosprawności.

W wypadku stwierdzenia braków formalnych wniosku powiatowy zespół do spraw orzekania o niepełnosprawności wzywa osobę z niepełnosprawnością wnioskującą o wydanie karty parkingowej o uzupełnienie braków wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania. 

Po bezskutecznym upływie tego terminu wniosek zostanie pozostawiony bez rozpoznania.

Powiatowy zespół do spraw orzekania o niepełnosprawności informuje wnioskodawcę o terminie i miejscu odbioru karty, jeżeli została ona mu przyznana. 

Powiatowy zespół do spraw orzekania o niepełnosprawności może odmówić wydania karty parkingowej, ale powinien wyjaśnić wnioskodawcy, jakie są przyczyny odmowy. 

Odbiór karty parkingowej

Osoba z niepełnosprawnością odbiera kartę parkingową osobiście, po okazaniu dokumentu potwierdzającego tożsamość albo przez ustanowionego pełnomocnika po okazaniu przez niego dokumentu potwierdzającego jego tożsamość oraz pisemnego pełnomocnictwa do odbioru karty. 

Kartę parkingową wydaną osobie, która nie ukończyła 18. roku życia, odbiera jedno z rodziców lub ustanowionych przez sąd opiekunów.

Kartę parkingową wydaną osobie ubezwłasnowolnionej całkowicie pozostającej pod władzą rodzicielską odbiera jedno z rodziców.

Kartę parkingową wydaną osobie ubezwłasnowolnionej całkowicie niepozostającej pod władzą rodzicielską lub osobie ubezwłasnowolnionej częściowo odbiera odpowiednio opiekun bądź kurator ustanowiony przez sąd po okazaniu dokumentu potwierdzającego tożsamość i oświadczeniu o prawie do sprawowania odpowiednio władzy rodzicielskiej, opieki lub kurateli.

Utrata ważności karty parkingowej

Karta parkingowa traci ważność w następujących przypadkach:

• utraty ważności;
• zgłoszenia utraty karty;
• zwrotu karty organowi, który ją wydał;
• w razie likwidacji placówki, której wydano kartę;
• w razie śmierci osoby, której wydano kartę.

Kto może ubiegać się o wydanie karty parkingowej osobie z niepełnosprawnością?

Należy pamiętać, że przepisy ustawy Prawo o ruchu drogowym regulują podmioty uprawnione do otrzymania karty parkingowej.

Karta parkingowa może zostać wydana:

1. osobie z niepełnosprawnością zaliczonej do znacznego albo umiarkowanego stopnia niepełnosprawności mającej znacznie ograniczone możliwości samodzielnego poruszania się;
2. osobie z niepełnosprawnością, która nie ukończyła 16. roku życia mającej znacznie ograniczone możliwości samodzielnego poruszania się;
3. placówce zajmującej się opieką, rehabilitacją lub edukacją osób z niepełnosprawnościami mających znacznie ograniczone możliwości samodzielnego poruszania się.

Zgodnie z przepisami Ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 roku o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych umiarkowany stopień niepełnosprawności orzekany jest dla osób z naruszoną sprawnością organizmu, niezdolnych do pracy albo zdolnych do pracy jedynie w warunkach pracy chronionej lub wymagających czasowej bądź częściowej pomocy innych osób w celu pełnienia ról społecznych.

Znaczny stopień niepełnosprawności na podstawie ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych otrzyma osoba z naruszoną sprawnością organizmu, niezdolna do pracy albo zdolna do pracy jedynie w warunkach pracy chronionej i wymagająca, w celu pełnienia ról społecznych, stałej lub długotrwałej opieki i pomocy innych osób w związku z niezdolnością do samodzielnej egzystencji.

Należy wskazać, że w przypadku osób z niepełnosprawnościami, które zostały zaliczone przez powiatowy zespół do spraw orzekania o niepełnosprawności do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności, wydanie karty parkingowej jest możliwe w przypadku ustalenia przyczyny niepełnosprawności oznaczonej symbolem:

• 04-O choroby narządu wzroku, 
• 05-R upośledzenie narządu ruchu, 
• 10-N choroba neurologiczna.

Kartę parkingową wydaje się osobie zaliczonej do znacznego albo umiarkowanego stopnia niepełnosprawności mającej znacznie ograniczone możliwości samodzielnego poruszania się oraz osobie z niepełnosprawnością, która nie ukończyła 16. roku życia mającej znacznie ograniczone możliwości samodzielnego poruszania się na okres ważności orzeczenia i nie dłużej niż na okres 5 lat.

Osoba mająca problemy z poruszaniem się może otrzymać kartę parkingową, o ile w orzeczeniu wydanym przez powiatowy zespół do spraw orzekania o niepełnosprawności zawarto informację, że spełnia ona wymogi określone w ustawie Prawo o ruchu drogowym do wydania takiej karty. Jeśli takiego zapisu nie ma, przewodniczący powiatowego zespołu do spraw orzekania o niepełnosprawności odmówi wydania karty parkingowej, nawet gdy wnioskodawca ma ograniczone możliwości samodzielnego poruszania się.