Usługi opiekuńcze w formie usług sąsiedzkich - na czym polegają?
Osoby samotne, w podeszłym wieku lub chore często nie są w stanie zapewnić sobie niezbędnej pomocy. Choć przepisy przewidują stosunkowo wiele świadczeń na rzecz osób znajdujących się w trudnym położeniu, to ciągle pojawiają się nowe pomysły w tym obszarze. W ostatnim czasie weszła w życie zmiana regulująca usługi opiekuńcze w formie usług sąsiedzkich. Jakie są zasady korzystania z tej pomocy – piszemy poniżej w artykule.
Usługi opiekuńcze w formie usług sąsiedzkich – podstawa prawna
Usługi opiekuńcze w miejscu zamieszkania w formie usług sąsiedzkich uregulowano w przepisach Ustawy z dnia 12 marca 2004 roku o pomocy społecznej, zwanej dalej ustawą.
Usługi opiekuńcze w formie usług sąsiedzkich – komu przysługują i na czym polegają?
Usługi opiekuńcze stanowią jedno ze świadczeń z pomocy społecznej o charakterze niematerialnym. Prawo do tych usług przysługuje co do zasady osobom samotnym, przy czym w konkretnych przypadkach pomoc może być przyznana osobie mającej rodzinę.
Przez osobę samotną należy rozumieć osobę samotnie gospodarującą, niepozostającą w związku małżeńskim i nieposiadającą wstępnych lub zstępnych.
Ustawa przewiduje ponadto, że usługi opiekuńcze lub specjalistyczne usługi opiekuńcze mogą być przyznane osobie, która wymaga pomocy innych osób, a rodzina, a także wspólnie niezamieszkujący małżonek, wstępni, zstępni nie mogą takiej pomocy zapewnić.
Usługi opiekuńcze obejmują pomoc w zaspokajaniu codziennych potrzeb życiowych, opiekę higieniczną, zaleconą przez lekarza pielęgnację, a także – w miarę możliwości – zapewnienie kontaktów z otoczeniem.
W unormowaniach cytowanej ustawy wyjaśniono, jakie czynności mieszczą się w pojęciu usług sąsiedzkich. Oznacza to zatem, że usługi sąsiedzkie obejmują pomoc:
- w zaspokajaniu podstawowych potrzeb życiowych,
- podstawową opiekę higieniczno-pielęgnacyjną (przez którą należy z kolei rozumieć formy wsparcia niewymagające specjalistycznej wiedzy i kompetencji) oraz
- w miarę potrzeb i możliwości – zapewnienie kontaktów z otoczeniem.
W szczególnie uzasadnionych przypadkach osobie samotnej, która z powodu wieku, choroby lub innych przyczyn wymaga pomocy innych osób, a jest jej pozbawiona, albo osobie, która wymaga pomocy innych osób, a rodzina, a także wspólnie niezamieszkujący małżonek, wstępni, zstępni nie mogą takiej pomocy zapewnić, zwłaszcza gdy doszło do nagłego pogorszenia stanu zdrowia lub gdy objęcie osób usługami opiekuńczymi lub specjalistycznymi usługami opiekuńczymi wynika z konieczności zapewnienia takim osobom odpowiedniej opieki – usługi te mogą być przyznane w trybie pilnym.
Gmina jako podmiot uprawniony do organizowania usług sąsiedzkich
Usługi opiekuńcze w formie usług sąsiedzkich są organizowane przez gminę właściwą ze względu na miejsce zamieszkania osoby korzystającej z usług sąsiedzkich lub podmiot uprawniony.
Polega to na tym, że rada gminy określa, w drodze uchwały, szczegółowe warunki przyznawania i odpłatności za usługi opiekuńcze i specjalistyczne usługi opiekuńcze (jednak z wyłączeniem specjalistycznych usług opiekuńczych dla osób z zaburzeniami psychicznymi) oraz szczegółowe warunki częściowego lub całkowitego zwolnienia od opłat, jak również tryb ich pobierania.
Przykład 1.
Gmina podjęła decyzję o wdrożeniu programu usług opiekuńczych w formie usług sąsiedzkich. W tym celu zobowiązana jest do przyjęcia uchwały, w której należy określić m.in. szczegółowe warunki przyznawania usług sąsiedzkich. Oznacza to, że konieczne jest w szczególności określenie charakteru tych usług, tzn. czy będą one uzupełniające (świadczone przez opiekunki środowiskowe), czy też będą przyznawane najpierw osobom całkowicie pozbawionym usług opiekuńczych.
Przykład 2.
Gmina przystępuje do realizacji usług sąsiedzkich. W tym celu w podjętej uchwale należy określić zakres tych usług, ich wymiar (można wskazać zarówno minimalny, jak i maksymalny limit) oraz szczegółowy tryb rozliczania wykonanych usług sąsiedzkich. W tym przypadku można przyjąć np. ryczałt lub wynagrodzenie godzinowe.
Osoba uprawniona do wykonywania usług sąsiedzkich
W art. 50 ust. 4a ustawy zostały wskazane warunki, jakie muszą być spełnione przez osobę, która ma świadczyć usługi sąsiedzkie. Oznacza to zatem, że usługi opiekuńcze w formie usług sąsiedzkich mogą być wykonywane przez osobę, która:
- jest pełnoletnia;
- nie jest członkiem rodziny osoby, na której rzecz są świadczone usługi sąsiedzkie;
- nie jest oddzielnie zamieszkującym małżonkiem, wstępnym ani zstępnym osoby, na której rzecz są świadczone usługi sąsiedzkie;
- złożyła organizatorowi usług sąsiedzkich oświadczenie o zdolności pod względem psychofizycznym do świadczenia takich usług;
- zamieszkuje w najbliższej okolicy osoby, na której rzecz są świadczone usługi sąsiedzkie;
- ukończyła szkolenie z zakresu udzielania pierwszej pomocy;
- została zaakceptowana przez osobę, na której rzecz są świadczone usługi sąsiedzkie;
- została zaakceptowana przez organizatora usług sąsiedzkich.
Ośrodek pomocy społecznej albo centrum usług społecznych, o którym mowa w Ustawie z dnia 19 lipca 2019 roku o realizowaniu usług społecznych przez centrum usług społecznych, przyznając usługi opiekuńcze, ustala ich zakres, okres i miejsce świadczenia.
Usługi opiekuńcze w formie usług sąsiedzkich – podsumowanie
Usługi opiekuńcze w formie usług sąsiedzkich stanowią nowe rozwiązanie przewidziane w przepisach o pomocy społecznej. Prawo do tych usług przysługuje osobom samotnym, jednocześnie w określonych przypadkach pomoc może być przyznana osobie posiadającej rodzinę. Wspomniane usługi opiekuńcze są organizowane przez gminę właściwą ze względu na miejsce zamieszkania osoby korzystającej z tej formy pomocy. Do zadań gminy należy ustalenie zasad świadczenia wskazanych usług oraz ich rozliczania. Ustawa o pomocy społecznej określa również warunki, jakie muszą być spełnione przez osobę, która ma świadczyć usługi sąsiedzkie.