Poradnik Pracownika
Header oprogramowania dla biur rachunkowych Header oprogramowania dla biur rachunkowych Header oprogramowania dla biur rachunkowych

Środki z Funduszu Pracy - jakie świadczenia może przyznać starosta?

Podmiotem uprawnionym do udzielania pomocy finansowej z Funduszu Pracy na przedsięwzięcia mające na celu przeciwdziałanie bezrobociu jest w rozumieniu przepisów prawa starosta. Działalność starosty w tym zakresie polega na refundowaniu rozmaitych kosztów oraz przyznawaniu środków danemu podmiotowi. Kto zatem może liczyć na finansowanie konkretnych działań przez starostę przez środki z Funduszu Pracy– odpowiadamy poniżej w artykule.

Uprawnienia starosty w zakresie udzielania pomocy z Funduszu Pracy – podstawa prawna

Podstawą działalności starosty w obszarze udzielania pomocy z Funduszu Pracy na cele związane z aktywizacją zawodową oraz przeciwdziałaniem bezrobociu jest Ustawa z dnia 20 kwietnia 2004 roku o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, zwana dalej „ustawą o promocji zatrudnienia”.

W powyższym zakresie przedmiotowym stosuje się ponadto przepisy wykonawcze, które zostały wydane w drodze upoważnienia przewidzianego w przywołanej ustawie o promocji zatrudnienia.

Cele podlegające refundacji przez starostę ze środków Funduszu Pracy

Jak już wspomnieliśmy, starosta może zrefundować określone działania lub przyznać środki z Funduszu Pracy (FP). Zakres przedmiotowy i podmiotowy tej aktywności starosty ustalono w odpowiednich regulacjach ustawy o promocji zatrudnienia. 

Zgodnie z art. 46 ust. 1 ustawy o promocji zatrudnienia starosta z Funduszu Pracy może:

  1. zrefundować podmiotowi prowadzącemu działalność gospodarczą koszty wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy dla skierowanego bezrobotnego lub skierowanego poszukującego pracy, o którym mowa w art. 49 pkt 7 ustawy o promocji zatrudnienia, w wysokości określonej w umowie, nie wyższej jednak niż 6-krotnej wysokości przeciętnego wynagrodzenia;

  2. zrefundować osobie fizycznej, osobie prawnej lub jednostce organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej, zamieszkującej lub mającej siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, będącej posiadaczem gospodarstwa rolnego w rozumieniu Ustawy z dnia 15 listopada 1984 roku o podatku rolnym lub prowadzącej dział specjalny produkcji rolnej, o którym mowa w Ustawie z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych lub w Ustawie z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych, zatrudniającym w okresie ostatnich 6 miesięcy, w każdym miesiącu, co najmniej 1 pracownika w pełnym wymiarze czasu pracy, koszty wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy dla skierowanego bezrobotnego lub dla skierowanego poszukującego pracy, o którym mowa w art. 49 pkt 7 ustawy o promocji zatrudnienia, w wysokości określonej w umowie, nie wyższej jednak niż 6-krotnej wysokości przeciętnego wynagrodzenia;

  3. zrefundować żłobkom lub klubom dziecięcym tworzonym i prowadzonym przez osoby fizyczne, osoby prawne i jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, o których mowa w przepisach o opiece nad dziećmi w wieku do lat 3, koszty wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy, związanego bezpośrednio ze sprawowaniem opieki nad dziećmi z niepełnosprawnościami lub prowadzeniem dla nich zajęć, dla skierowanego bezrobotnego, skierowanego poszukującego pracy, o którym mowa w art. 49 pkt 7 ustawy o promocji zatrudnienia, lub skierowanego poszukującego pracy absolwenta, w wysokości określonej w umowie, nie wyższej jednak niż 6-krotnej wysokości przeciętnego wynagrodzenia;

  4. zrefundować podmiotowi prowadzącemu działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług rehabilitacyjnych koszty wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy, związanego bezpośrednio ze świadczeniem usług rehabilitacyjnych dla dzieci z niepełnosprawnościami w miejscu zamieszkania, w tym usług mobilnych, dla skierowanego bezrobotnego, skierowanego poszukującego pracy, o którym mowa w art. 49 pkt 7 ustawy o promocji zatrudnienia, lub skierowanego poszukującego pracy absolwenta – w wysokości określonej w umowie, nie wyższej jednak niż 6-krotnej wysokości przeciętnego wynagrodzenia.

W omawianych przepisach przyznanie refundacji jest uzależnione od powierzenia pracy:

  • skierowanemu bezrobotnemu, lub

  • skierowanemu poszukującemu pracy, czyli osobie określonej w art. 49 pkt 7 ustawy o promocji zatrudnienia. Oznacza to poszukującego pracy, który nie pozostaje w zatrudnieniu lub nie wykonuje innej pracy zarobkowej opiekuna osoby z niepełnosprawnością, z wyłączeniem opiekunów osoby z niepełnosprawnością pobierających świadczenie pielęgnacyjne lub specjalny zasiłek opiekuńczy na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych, lub zasiłek dla opiekuna na podstawie przepisów o ustaleniu i wypłacie zasiłków dla opiekunów, zwanego dalej „niepracującym opiekunem”.

Należy podkreślić, że szczegółowe zasady przyznawania refundacji zostały określone w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie ustawy o promocji zatrudnienia. W tym miejscu warto wspomnieć o Rozporządzeniu Ministra Rodziny i Polityki Społecznej z dnia 14 lipca 2017 roku w sprawie dokonywania z Funduszu Pracy refundacji kosztów wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy oraz przyznawania środków na podjęcie działalności gospodarczej.

Przykład 1.

Pracodawca złożył staroście wniosek o refundację kosztów wyposażenia stanowiska pracy dla skierowanego bezrobotnego. Środki z Funduszu Pracy zostaną przekazane pracodawcy po przedstawieniu rozliczenia obejmującego zestawienie kwot wydatkowanych, począwszy od dnia zawarcia umowy na wyszczególnione we wniosku o refundację wydatki związane z wyposażeniem lub doposażeniem stanowiska pracy. Kolejnym warunkiem uzyskania środków przez pracodawcę jest potwierdzenie przez właściwy powiatowy urząd pracy utworzenia stanowiska dla skierowanego bezrobotnego i wyposażenia go zgodnie z ustaleniami przewidzianymi w umowie o refundację. 

Niezmiernie istotnym warunkiem zachowania prawa do refundacji jest utrzymanie przez podmiot, który otrzymał pomoc z FP, stanu zatrudnienia przez określony czas.

Przykład 2. 

Pracodawca wnioskował do starosty o środki przeznaczone na wyposażenie stanowiska pracy dla skierowanej osoby bezrobotnej. Po złożeniu wniosku o refundację wraz z wymaganą dokumentacją starosta i pracodawca zawarli umowę o refundację. Zgodnie z przepisami pracodawca zobowiązał się do zatrudnienia na wyposażonym lub doposażonym stanowisku pracy skierowanego bezrobotnego przez okres co najmniej 24 miesięcy w pełnym wymiarze czasu pracy oraz utrzymania przez okres co najmniej 24 miesięcy stanowisk pracy utworzonych w związku z przyznaną refundacją. Jest to jeden z podstawowych warunków zachowania przez pracodawcę prawa do środków otrzymanych z FP. 

Należy podkreślić, że warunek zatrudnienia przez określony czas dotyczy odpowiednio skierowanego opiekuna oraz skierowanego poszukującego pracy absolwenta. 

Rodzaje działań, na które starosta może przyznać środki z Funduszu Pracy

Ustawa o promocji zatrudnienia przewiduje również możliwość przyznania określonym podmiotom środków z FP w związku z realizacją konkretnych działań mających na celu przeciwdziałanie bezrobociu.

Oznacza to, że starosta może przyznać jednorazowo środki z Funduszu Pracy: 

  • spółdzielni socjalnej lub przedsiębiorstwu społecznemu, o którym mowa w Ustawie z dnia 5 sierpnia 2022 roku o ekonomii społecznej, na utworzenie stanowiska pracy dla skierowanego bezrobotnego lub skierowanego poszukującego pracy, albo skierowanego poszukującego pracy, który nie pozostaje w zatrudnieniu lub nie wykonuje innej pracy zarobkowej – w wysokości określonej w umowie, nie wyższej jednak niż 6-krotna wysokość przeciętnego wynagrodzenia;

  • bezrobotnemu lub poszukującemu pracy środki na podjęcie działalności gospodarczej, w tym na pokrycie kosztów pomocy prawnej, konsultacji i doradztwa związanych z podjęciem tej działalności – w wysokości określonej w umowie, nie wyższej jednak niż 6-krotnej wysokości przeciętnego wynagrodzenia;

  • bezrobotnemu lub poszukującemu pracy, albo poszukującemu pracy, który nie pozostaje w zatrudnieniu lub nie wykonuje innej pracy zarobkowej, jednorazowo środki na założenie spółdzielni socjalnej lub przystąpienie do niej po jej założeniu, w tym na pokrycie kosztów pomocy prawnej, konsultacji i doradztwa związanych z podjęciem tej działalności – w wysokości określonej w umowie, nie wyższej jednak niż 6-krotnej wysokości przeciętnego wynagrodzenia.

Powyżej wymienione formy pomocy w postaci przyznania przez starostę środków z FP na określone cele mają jednorazowy charakter.

Ustawa o promocji zatrudnienia przewiduje ponadto możliwość przyznania środków z FP, które będą wypłacane miesięcznie przez określony czas – dotyczy to mianowicie finansowania kosztów wynagrodzenia w spółdzielni socjalnej lub przedsiębiorstwie społecznym.

 

Starosta może przyznać spółdzielni socjalnej lub przedsiębiorstwu społecznemu środki na finansowanie kosztów wynagrodzenia, w okresie do 6 miesięcy od dnia zawarcia umowy, wypłacane miesięcznie w wysokości nie wyższej niż kwota minimalnego wynagrodzenia za pracę przez okres nie dłuższy niż 6 miesięcy, dla zatrudnionych: skierowanego bezrobotnego lub skierowanego niepracującego opiekuna, albo zatrudnionego skierowanego poszukującego pracy, który nie pozostaje w zatrudnieniu lub nie wykonuje innej pracy zarobkowej.

Jakie świadczenia może przyznać starosta ze środków Funduszu Pracy? Podsumowanie

W ramach działań polegających na przeciwdziałaniu bezrobociu i aktywizacji zawodowej osób pozostających bez pracy starosta może wdrożyć różnorodne procedury, w tym przyznać środki z Funduszu Pracy lub refundacje. W przypadku refundacji niezbędny jest wkład własny beneficjenta pomocy, natomiast w odniesieniu do przyznania środków warunek ten nie występuje. Refundacja odnosi się przede wszystkim do kosztów wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy zorganizowanego dla skierowanego bezrobotnego. Środki finansowe mogą być z kolei przyznane spółdzielni socjalnej lub przedsiębiorstwu społecznemu na utworzenie stanowiska pracy dla skierowanego bezrobotnego lub skierowanego poszukującego pracy albo przekazane bezrobotnemu na pokrycie określonych kosztów związanych z podjęciem działalności gospodarczej.