IFT-1/IFT-1R - co to jest oraz komu i na jakich zasadach jest wydawane?

Coraz większa liczba cudzoziemców, w szczególności pochodzenia wschodnio-europejskiego, napływa do Polski. Wpływ na coraz mocniejszy ruch imigracyjny mają zarówno sytuacja polityczna krajów ich pochodzenia, otwartość polskiego rynku pracy na nową falę pracowniczą, jak i aspekty kulturowe. Gdy osobie pochodzenia zagranicznego uda się nawiązać współpracę z polskim pracodawcą, automatycznie powstaje obowiązek rozliczenia się takiej osoby z urzędem skarbowym. Z którym jednak urzędem cudzoziemiec powinien się rozliczyć – polskim, czy zagranicznym? Czy osoba nieposiadająca statusu rezydenta powinna otrzymać od swojego pracodawcy informację o wysokości zarobków na formularzu IFT-1/IFT-1R czy PIT-11? Kluczowe informacje na ten temat znajdziesz w naszym artykule!

Obowiązek podatkowy

Obcokrajowcy, którzy podjęli decyzję o migracji do naszego kraju, zazwyczaj kierują się aspektami zawodowymi. Polska jako kraj rozwijający ciągle boryka się z dużym niedostatkiem pracowników, przez co jest szczególnie otwarta na napływ nowych zasobów ludzkich. Ze względu na ogólne obostrzenia związane z zatrudnianiem obcokrajowców, najczęściej spotykaną formą współpracy występującą pomiędzy polskim pracodawcą a cudzoziemcem jest umowa cywilnoprawna. Tak samo, jak w przypadku zatrudniania obywateli Polski po rozpoczęciu współpracy na podstawie umowy zlecenie lub umowy o dzieło powstaje obowiązek podatkowy. To, z kim i za pomocą jakich dokumentów cudzoziemiec będzie rozliczał się ze swoich przychodów, jest zależne przede wszystkim od tego, jaki został mu przypisany status podatkowy.

Rezydent – nierezydent

Rezydencja podatkowa jest to status przypisywany każdej osobie objętej obowiązkiem podatkowym. Rezydencja podatkowa umożliwia określenie kraju, w którym w pierwszej kolejności dany płatnik rozlicza się z fiskusem z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych.

Rezydent to cudzoziemiec, który przebywa w Polsce od ponad 183 dni. Jest to również osoba znajdująca się na terytorium naszego kraju poniżej 183 dni, ale posiadająca w Polsce swoje centrum interesów osobistych i gospodarczych (ośrodek interesów życiowych).

Nierezydent to z kolei osoba, która w świetle przepisów podatkowych nie posiada miejsca zamieszkania na terytorium Polski.

Co do zasady, przychody rezydenta polskiego z tytułu umowy zlecenie lub umowy o dzieło są opodatkowane na zasadach ogólnych. W przypadku rozliczania umowy zlecenie nierezydenta mowa będzie o odprowadzeniu podatku zryczałtowanego. Wiąże się to z obowiązkiem wygenerowania po zakończeniu roku informacji IFT-1/IFT-1R.

Co to jest IFT-1/IFT-1R?

IFT-1/IFT-1R jest to informacja o wysokości przychodu (dochodu) uzyskanego przez osoby fizyczne niemające w Polsce miejsca zamieszkania. Dokumenty IFT są odpowiednikiem polskich PIT-ów – wystawiane są w przypadku pobrania w Polsce zryczałtowanego podatku od wypłat wynagrodzenia nierezydentom.

Umowa zlecenie lub o dzieło, zawarte z nierezydentem podatkowym objęte są zryczałtowanym 20% podatkiem od przychodów. Co istotne, od przychodów z tego rodzaju umów nie ma możliwości odjęcia kosztów uzyskania przychodu. Nierezydenci zatrudnieni na podstawie umów cywilnoprawnych nie mogą skorzystać również z ze zwolnienia z PIT dla młodych.

Kto wystawia IFT-1/IFT-1R?

Informacje IFT-1/IFT-1R składają pracodawcy, którzy zatrudniają cudzoziemców na podstawie umowy innej niż umowa o pracę i umowy pochodne. Z obcokrajowcami, nierezydentami, przedsiębiorcy najczęściej podpisują umowy o dzieło czy zlecenie, od których w ciągu roku podatkowego pobierają zryczałtowany podatek w wysokości 20%.

Różnice pomiędzy IFT-1/IFT-1R

IFT-1 – jest to informacja podatkowa wystawiana przez płatnika (przedsiębiorcę) podatnikowi (nierezydentowi) na jego pisemny wniosek w ciągu roku podatkowego. Płatnik ma obowiązek dostarczyć podatnikowi IFT-1 w terminie nieprzekraczającym 14 dni. IFT-1R - jest to informacja podatkowa wystawiana przez płatnika po zakończeniu roku podatkowego. Odpowiednikiem tych dokumentów jest PIT-11 wystawiany pracownikom i zleceniobiorcom będącymi obywatelami Polski lub rezydentami podatkowymi. Obowiązkiem przedsiębiorcy jest stworzenie dokumentu IFT-1R w dwóch identycznych egzemplarzach – jeden egzemplarz powinien być złożony w urzędzie skarbowym, drugi natomiast należy dostarczyć podatnikowi, czyli cudzoziemcowi, z którym przedsiębiorca współpracuje.

Wystawienie informacji IFT-1 w ciągu roku na wniosek podatnika nie zwalnia przedsiębiorcy-płatnika z obowiązku dostarczenia IFT-1R w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym.

Po stronie pracodawcy leży również obowiązek dostarczenia do urzędu skarbowego zeznania podatkowego PIT-8AR w terminie do końca stycznia kolejnego roku. W zeznaniu tym należy wykazać zaliczki pobrane od wynagrodzenia nierezydenta.

Co powinien zrobić nierezydent, który otrzymał IFT-1/IFT-1R?

W przypadku, gdy osoba nieposiadająca certyfikatu rezydencji otrzymała IFT-1/IFT-1R, powinna ona rozliczyć się z obowiązku podatkowego w swoim państwie (nie występują tutaj zobowiązania w stosunku do polskiego urzędu skarbowego, ale sumarycznie płaci się wyższe podatki). W takiej sytuacji zaleca się jednak postaranie się o otrzymanie certyfikatu rezydencji podatkowej. Jeżeli w trakcie trwającego roku podatkowego cudzoziemcowi uda się uzyskać status rezydenta, to ma on prawo rozliczyć się z podatku w Polsce, a dane znajdujące się na IFT-1 można potraktować jako zaliczkę na podatek dochodowy. Po uznaniu statusu rezydenta osoba taka powinna normalnie rozliczyć się z urzędem skarbowym poprzez PIT-11, a kwota nadpłaconego podatku w ciągu roku może zostać zwrócona podatnikowi.

Po uzyskaniu certyfikatu rezydencji podatkowej w trakcie roku całość przychodów obcokrajowca, również tych uzyskanych w trakcie roku podatkowego w kraju pochodzenia, należy rozliczyć w kontekście podatkowym już w Polsce.

To, jak bardzo opłaca się cudzoziemcowi uzyskać status rezydenta w celu odprowadzania zaliczki na podatek dochodowy wyliczonej na zasadach ogólnych, obrazuje poniższy przykład.

Przykład 1.

Pani Ana nawiązała współpracę z polskim przedsiębiorcą. Podpisali oni między sobą umowę zlecenie opiewającą na kwotę 3000 zł/miesiąc. Pani Ana nie posiada certyfikatu rezydencji podatkowej, przez co od jej przychodu będzie potrącany podatek zryczałtowany w wysokości 20%. Oprócz tego nie obowiązują jej żadne z ulg należnych osobom posiadającym status rezydenta bądź będących obywatelami Polski.

Wynagrodzenie Pani Any w listopadzie wyniesie:
Kwota brutto: 3000 zł.
Składki na ubezpieczenia społeczne (z dobrowolną składką chorobową):
3 000 zł x 13,71% = 411,30 zł.
Składka na ubezpieczenie zdrowotne:
(3 000 zł - 411,30 zł) x 9% = 232,98 zł.
Podatek zryczałtowany 20%:
3 000 zł x 20% = 600 zł.
Wynagrodzenie netto:
3000 zł - 411,30 zł - 232,98 zł - 600 zł = 1 755,72 zł.

Przykład 2.

Pani Katia nawiązała współpracę z pracodawcą pani Any. Podpisali oni między sobą również umowę zlecenie opiewającą na kwotę 3000 zł/miesiąc, ale pani Katia zgłosiła posiadanie certyfikatu rezydencji podatkowej. Dzięki temu dotyczą jej ogólne zasady rozliczania podatku dochodowego.

Wynagrodzenie pani Katii w listopadzie wyniesie:
Kwota brutto: 3000 zł
Składki na ubezpieczenia społeczne (z dobrowolną składką chorobową):
3 000 zł x 13,71% = 411,30 zł
Składka na ubezpieczenie zdrowotne:
(3 000 zł - 411,30 zł) x 9% = 232,98 zł
Obliczenie zaliczki na podatek dochodowy 12%:
podstawa do obliczenia podatku: 3 000 zł - 411,30 zł = 2588,70 zł
koszty uzyskania przychodu - (3 000 zł - 411,30 zł) x 20% = 517,74 zł
2 588,70 zł - 517,74 zł = 2070,96 zł ~ 2071 zł
2 071 zł x 12% = 248,52 zł ~ 249 zł
Wynagrodzenie netto:
3 000 zł - 411,30 zł - 232,98 zł - 249 zł = 2106,72 zł

Dokładne zgłębienie tematu dotyczącego rezydentury podatkowej oraz zasad podatkowych obowiązujących rezydenta/nierezydenta, może przyczynić się do zaoszczędzenia znacznych kwot na podatku. Wysokości odprowadzanych zaliczek na podatek mogą być znacząco różne, w zależności od tego, czy dana osoba rozlicza się na zasadach ogólnych czy zryczałtowanym podatkiem.