Podnoszenie kwalifikacji zawodowych przez pracownika
Warunkiem rozwoju umiejętności każdego pracownika jest ciągłe podnoszenie kwalifikacji zawodowych. Leży to również w interesie pracodawcy, który oczekuje od zatrudnionych osób fachowego wykonywania zadań.
Wsparcie ze strony pracodawcy
Przepisy prawa pracy jednoznacznie wypowiadają się na temat wspierania pracownika przez pracodawcę w zakresie podnoszenia kwalifikacji zawodowych. Obowiązek pracodawcy stwarzania ułatwień w tym zakresie został ustanowiony jako jedna z podstawowych zasad prawa pracy, wyrażona w art. 17 Kodeksu pracy i powtórzona w art. 94 pkt 6.
Do podnoszenia kwalifikacji zawodowych odnoszą się również przepisy antydyskryminacyjne. W myśl art. 183a § 1 kp pracownicy powinni być równo traktowani m.in. w zakresie dostępu do szkolenia w celu podnoszenia kwalifikacji. Natomiast według art. 183b § 1 pkt 3 kp za naruszenie zasady równego traktowania w zatrudnieniu uznaje się dyskryminowanie pracownika polegające na pominięciu go przy typowaniu do udziału w szkoleniach (chyba że pracodawca udowodni, że kierował się obiektywnymi powodami).
Podnoszenie kwalifikacji zawodowych w rozumieniu kodeksowym
Pojęcie podnoszenia kwalifikacji zawodowych zostało w Kodeksie pracy zdefiniowane węziej niż mogłoby to wynikać z rozumienia potocznego. W myśl art. 1031 § 1 kp przez podnoszenie kwalifikacji zawodowych rozumie się zdobywanie lub uzupełnianie wiedzy i umiejętności przez pracownika, z inicjatywy pracodawcy albo za jego zgodą.
Prawo do płatnego urlopu szkoleniowego
Pracownikowi podnoszącemu kwalifikacje zawodowe przysługuje urlop szkoleniowy w wymiarze:
- 6 dni – dla pracownika przystępującego do egzaminów eksternistycznych;
- 6 dni – dla pracownika przystępującego do egzaminu maturalnego;
- 6 dni – dla pracownika przystępującego do egzaminu potwierdzającego kwalifikacje w zawodzie lub egzaminu zawodowego;
- 21 dni w ostatnim roku studiów – na przygotowanie pracy dyplomowej oraz przygotowanie się i przystąpienie do egzaminu dyplomowego (art. 1031 § 2 pkt 1, art. 1032 kp).
Urlopu szkoleniowego udziela się w dni, które są dla pracownika dniami pracy, zgodnie z obowiązującym go rozkładem czasu pracy. Za czas urlopu szkoleniowego pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia (art. 1031 § 3, art. 1032 kp).
Prawo do zwolnienia z całości lub części dnia pracy
Drugim uprawnieniem pracownika podnoszącego kwalifikacje zawodowe jest możliwość korzystania ze zwolnienia z całości lub części dnia pracy na czas niezbędny, by punktualnie przybyć na obowiązkowe zajęcia oraz na czas ich trwania (art. 1031 § 2 pkt 2 kp).
Przykład 1.
Pracownik podnosi kwalifikacje zawodowe, studiując zaocznie. Rozkład czasu pracy obowiązujący u pracodawcy obejmuje godziny 8.00–16.00, od poniedziałku do piątku. Zajęcia na uczelni znajdującej się w innej miejscowości niż siedziba pracodawcy odbywają się w piątki, soboty i niedziele. W piątek zajęcia rozpoczynają się o godzinie 16.30. Aby dojechać punktualnie na zajęcia pracownik potrzebuje jednej godziny. W związku z tym, pracodawca obowiązany jest zwolnić pracownika z części dnia pracy – o godzinie 15.30.
Prawo do innych świadczeń
Pracodawca może również przyznać pracownikowi podnoszącemu kwalifikacje zawodowe dodatkowe świadczenia, w szczególności pokryć opłaty za kształcenie, przejazd, podręczniki i zakwaterowanie (art. 1033 kp).
Umowa o podnoszenie kwalifikacji zawodowych
Wzajemne prawa i obowiązki pracodawcy oraz pracownika podnoszącego kwalifikacje zawodowe strony określają w umowie, na piśmie. Nie może ona zawierać postanowień mniej korzystnych dla pracownika niż regulacje zawarte w Kodeksie pracy.
W umowie pracodawca może zobowiązać pracownika do kontynuowania zatrudnienia po zakończeniu szkolenia. Natomiast nie ma obowiązku zawarcia umowy, jeżeli pracodawca nie zamierza zobowiązać pracownika do pozostawania w zatrudnieniu po ukończeniu podnoszenia kwalifikacji zawodowych. (art. 1034 kp).
Obowiązek zwrotu kosztów
Kodeks pracy w art. 1035 nakłada na pracownika obowiązek zwrotu kosztów poniesionych przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych przez pracownika z tytułu dodatkowych świadczeń, w wysokości proporcjonalnej do okresu zatrudnienia po ukończeniu podnoszenia kwalifikacji zawodowych lub okresu zatrudnienia w czasie ich podnoszenia – w następujących przypadkach:
- jeżeli pracownik bez uzasadnionych przyczyn nie podejmie podnoszenia kwalifikacji zawodowych albo przerwie podnoszenie tych kwalifikacji;
- jeżeli pracodawca rozwiąże stosunek pracy z pracownikiem bez wypowiedzenia z jego winy, w trakcie podnoszenia kwalifikacji zawodowych lub po jego ukończeniu, w terminie określonym w umowie, nie dłuższym niż 3 lata;
- jeżeli pracownik, w okresie wskazanym w pkt 2, rozwiąże stosunek pracy za wypowiedzeniem, z wyjątkiem wypowiedzenia umowy o pracę z powodu poddawania pracownika mobbingowi (art. 943 kp);
- jeżeli pracownik, w okresie wskazanym w pkt 2, rozwiąże stosunek pracy bez wypowiedzenia na podstawie art. 55 lub art. 943 kp mimo braku przyczyn określonych w tych przepisach, tj. mimo że nie zachodzą przypadki, w których:
- zostało wydane orzeczenie lekarskie stwierdzające szkodliwy wpływ wykonywanej pracy na zdrowie pracownika, a pracodawca nie przeniósł go w terminie wskazanym w orzeczeniu lekarskim do innej pracy, odpowiedniej ze względu na stan jego zdrowia i kwalifikacje zawodowe,
- pracodawca dopuścił się ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków wobec pracownika,
- pracownik był poddawany mobbingowi.
Przykład 2.
Pracodawca skierował pracownika na studia podyplomowe. W umowie z nim zawartej zobowiązał się do sfinansowania połowy opłaty za studia. Pracownik zobowiązał się dostarczyć pracodawcy, w terminie 7 dni od rozpoczęcia studiów, zaświadczenie z uczelni, że studia zostały przez niego podjęte. Jednak takiego zaświadczenia nie przekazał, pomimo wielokrotnych wezwań do jego przedłożenia. W tym przypadku pracodawca może uznać, że pracownik nie podjął podnoszenia kwalifikacji zawodowych (gdyż nie udowodnił tego w sposób określony w umowie). W konsekwencji ma prawo żądać od pracownika zwrotu kosztów poniesionych na sfinansowanie opłaty za studia.
Inne przypadki uzupełniania wiedzy i umiejętności
Pracownikowi, który zdobywa lub uzupełnia wiedzę i umiejętności na zasadach innych niż w wyżej omówionym trybie podnoszenia kwalifikacji zawodowych, pracodawca może przyznać:
- zwolnienie z całości lub części dnia pracy bez zachowania prawa do wynagrodzenia,
- urlop bezpłatny – w wymiarze ustalonym w porozumieniu zawieranym między pracodawcą i pracownikiem (art. 1036 kp).
Przyznanie tych świadczeń jest uzależnione od swobodnej decyzji pracodawcy (nie ma on prawnego obowiązku ich przyznania).
Wsparcie pracowników w zakresie podnoszenia kwalifikacji zawodowych, niezależnie od tego, że jest prawnym obowiązkiem pracodawcy, może stanowić także skuteczny instrument motywacyjny.