Poradnik Pracownika
Header oprogramowania dla biur rachunkowych Header oprogramowania dla biur rachunkowych Header oprogramowania dla biur rachunkowych

Zwolnienie chorobowe wyłącznie na dni robocze a wynagrodzenie

Pracuję od poniedziałku do piątku po 8 godzin i otrzymuję stałe miesięczne wynagrodzenie (4000 zł brutto). W styczniu i lutym 2023 r. w związku z chorobą nie było mnie w pracy, natomiast otrzymane kwoty zasiłku za te miesiące się różnią. Czy to może być spowodowane tym, że w styczniu zwolnienia chorobowe nie obejmowało jednego weekendu? Zwolnienie lekarskie miałam od 1 stycznia 2022 r. do 6 stycznia 2023 r., a kolejne od 9 stycznia 2023 r. do 28 lutego 2023 r. Stało się tak, ponieważ lekarz powiedział, że powinien wystawić mi zwolnienie chorobowe wyłącznie na dni robocze. Czy w takiej sytuacji powinnam dostać wynagrodzenie za dni nieobjęte zwolnieniem?

Marzena, Jarosławiec

 

Zwolnienie chorobowe, tzw. L4, otrzymuje się od lekarza w celu usprawiedliwienia nieobecności w pracy z powodu choroby. Na jego podstawie zostaje naliczane wynagrodzenie oraz zasiłek za czas choroby.

Zwolnienie chorobowe pracownika

Przez okres trwania choroby pracownik zamiast wynagrodzenia za pracę otrzymuje wynagrodzenie chorobowe lub zasiłek chorobowy. Gdy pracownik choruje w roku kalendarzowym dłużej niż 33 dni lub 14 dni w przypadku osób powyżej 50 roku życia, to od 34 lub 15 dnia niezdolności do pracy przysługuje mu zasiłek chorobowy. Jest on finansowany z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Okres zasiłkowy limitowany jest określoną liczbą dni i maksymalnie może wynosić 182 dni. Jednak w przypadku niezdolności w trakcie ciąży bądź spowodowanej gruźlicą jest on wydłużony do 270 dni. Podczas ustalania okresu zasiłkowego należy zaliczyć okresy:

  • nieprzerwanej niezdolności do pracy (wszystkie),
  • niemożności wykonywania pracy z powodu przebywania w:
    • stacjonarnym zakładzie lecznictwa odwykowego w celu leczenia uzależnienia alkoholowego,
    • stacjonarnym zakładzie opieki zdrowotnej w celu leczenia uzależnienia od środków odurzających lub substancji psychotropowych;
  • poprzedniej niezdolności do pracy spowodowanej tą samą chorobą, jeżeli przerwa pomiędzy ustaniem poprzedniej a powstaniem ponownej niezdolności do pracy nie przekracza 60 dni.

Pracownik nie otrzyma wynagrodzenia chorobowego lub zasiłku chorobowego, gdy zachorował przed upływem okresu wyczekiwania i nie zachodzą okoliczności uprawniające go do wynagrodzenia chorobowego/zasiłku chorobowego od pierwszego dnia ubezpieczenia.

Wynagrodzenia chorobowego/zasiłku chorobowego nie otrzyma się za okres, w którym pracownik:

  • przebywa na urlopie bezpłatnym lub wychowawczym,
  • przebywa na zwolnieniu lekarski na podstawie sfałszowanej dokumentacji, 
  • jest tymczasowo aresztowany albo odbywa karę pozbawienia wolności, 
  • niezdolność do pracy została spowodowana popełnieniem przez niego umyślnego przestępstwa lub wykroczenia (wynika to z prawomocnego orzeczenia sądu).

Gdy na zwolnieniu podejmie się inną pracę zarobkową lub wykorzystuje zwolnienie niezgodnie z przeznaczeniem, wówczas wynagrodzenie chorobowe/zasiłek chorobowy nie przysługuje.

Zwolnienie chorobowe wyłącznie na dni robocze a otrzymane wynagrodzenie

Wynagrodzenie chorobowe oraz zasiłek chorobowy należą się pracownikowi za każdy dzień niezdolności do pracy, nie wyłączając dni wolnych od pracy. Okres niezdolności do pracy określa lekarz w wystawionym pracownikowi zwolnieniu lekarskim. Jeśli zatem zwolnienie lekarskie zostało wystawione na okres dłuższy niż tydzień, to wynagrodzenie chorobowe czy zasiłek chorobowy należą się pracownikowi również za weekendy i inne dni wolne w tym tygodniu, w które nie świadczył on pracy. Natomiast gdy zwolnienie chorobowe to nie obejmuje wolnych dla pracownika sobót i niedziel, to za te dni świadczenie chorobowe nie przysługuje.

Zgodnie z tym przepisem, w omawianym przypadku za styczeń pracownik nabywa prawo do świadczeń chorobowych za 29 dni, natomiast za luty – za 28 dni.

Zasady ustalania wynagrodzenia za przepracowaną część miesiąca określa § 11 rozporządzenia w sprawie sposobu ustalania wynagrodzenia w okresie niewykonywania pracy oraz wynagrodzenia stanowiącego podstawę obliczania odszkodowań, odpraw, dodatków wyrównawczych do wynagrodzenia oraz innych należności przewidzianych w Kodeksie pracy. Zgodnie z nim w celu ustalenia wynagrodzenia określonego w stałej miesięcznej wysokości, w sytuacji, gdy pracownik przez część miesiąca choruje, należy:

  • miesięczną stawkę wynagrodzenia podzielić przez 30 (4 000,00 zł/30 dni = 133,33 zł),
  • otrzymaną kwotę pomnożyć przez liczbę dni wskazanych w zwolnieniu lekarskim (133,33 zł x 29 dni = 3866,57 zł),
  • obliczoną kwotę odjąć od miesięcznej stawki wynagrodzenia (4 000,00 zł - 3866,57 zł = 133,43zł).

Zgodnie z opinią resortu pracy, jeżeli pracownik był nieobecny w pracy z powodu choroby, która objęła jego rozkładowe dni pracy i w danym miesiącu nie pracował, wówczas przepis § 11 wspomnianego rozporządzenia nie obowiązuje. Dodatkowo warto pamiętać, że według art. 80 Kodeksu pracy wynagrodzenie przysługuje za pracę wykonaną, a za czas jej niewykonywania pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia tylko wówczas, gdy przepisy prawa pracy tak stanowią. Zgodnie więc ze stanowiskiem resortu pracy, w omawianym przypadku w styczniu wynagrodzenie nie przysługuje, a pracownik nabywa prawo wyłącznie do świadczeń chorobowych za 29 dni.

Pracownik, który nie świadczy pracy w danym miesiącu, nie nabywa prawa do wynagrodzenia.

Warto jednak wspomnieć, że pracodawca może wprowadzić regulacje zakładkowe, które zapewniają prawo do wynagrodzenia za czas niewykonywania pracy. Wprowadzanie przepisów działających na korzyść pracownika zawsze jest zgodne z prawem.

Zwolnienie chorobowe – podsumowanie

Podsumowując, wynagrodzenie chorobowe przysługuje za każdy dzień niezdolności do pracy, wliczając soboty, niedziele i święta. Natomiast jeżeli zwolnienia lekarskie nie obejmą weekendu, który był rozkładowo wolny dla pracownika i w związku z tym nie przepracuje on ani jednego dnia w miesiącu, wówczas nie nabędzie prawa do wynagrodzenia za pracę.